گزینه‌های دشوار-21
رئیس جمهور منتخب در عین زیرکی بحث را از پذیرفتن کاری که به من پیشنهاد شده بود به خود کار کشاند. در مورد جنگ افغانستان و عراق، چالش هایی که با ایران و کره شمالی وجود دارد و اینکه امریکا چگونه می تواند سریع و مطمئن از بحران رکود اقتصادی خارج شود صحبت کردیم.
چقدر خوب بود که بعد از حدود یک سال سر شاخ شدن با یکدیگر زیر نور شدید و داغ نورافکنهای استودیوهای تلویزیونی حالا در یک مکالمه خصوصی راحت در مورد این موضوعات با هم تبادل نظر می کردیم. این مکالمه در آن زمان بسیار مهم تر از آن بود که به نظر می رسید. ما مشغول تهیه زیربنای یک دستور کار مشترک بودیم که سیاست خارجی امریکا را برای سالهای آینده هدایت می کرد.
جواب من هنوز منفی بود. رئیس جمهور منتخب از پذیرفتن جواب منفی من سر باز می زد. به من گفت:
«می خواهم به جواب مثبت برسیم. تو برای این شغل بهترین فرد هستی.»
از پذیرفتن جواب منفی من خودداری می کرد و این اقدام او مرا تحت تاثیر قرار داد.
گوشی را گذاشتم اما آن شب تا صبح بیدار ماندم. اگر من برنده شده بودم و به باراک اوباما پیشنهاد می کردم مسئولیت وزارت امور خارجه را بپذیرد انتظار چه جوابی را از او داشتم؟ البته که انتظار داشتم به درخواست من جواب مثبت بدهد. انتظار داشتم خیلی سریع جواب مثبت بدهد تا برویم و به بقیه کارها برسیم. انتظار داشتم با استعداد ترین کارمندان دولت دور هم جمع شوند تا برای منافع کشور سخت کار کنند.
هر چه بیشتر به این موضوع فکر می کردم بیشتر به درست بودن فکر و پیشنهاد رئیس جمهور منتخب واقف می شدم. کشور، هم در داخل و هم در خارج گرفتار دردسر و مشکل بود. او به وزیر امور خارجه ای نیاز داشت که بتواند خیلی سریع وارد میدان جهانی شده و به ترمیم آسیب هایی بپردازد که به کشور وارد شده و به ما به ارث رسیده بود.
در نهایت به یک نتیجه رسیدم: وقتی رئیس جمهور تو از تو می خواهد کاری را انجام بدهی باید به او جواب مثبت بدهی. هرچقدر که به کارم در سنا عشق می ورزیدم و اعتقاد داشتم که در سنا بیشتر به کشور خدمت می کنم، این رئیس جمهور بود که مرا در وزارت امور خارجه می خواست. پدر من زمان جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی [ایالات متحده امریکا] خدمت کرده بود.
او جوانان را آموزش می داد که یاد بگیرند چطور در اقیانوس آرام بجنگند. اگر چه گاهی در مورد تصمیماتی که رئیس جمهورهای مختلف در واشینگتن می گرفتند غرولند می کرد اما هم او و هم مادرم احساس خدمت و وظیفه را در من نهادینه کردند. اعتقادات متدیستی ۶۶ خانوادگی من هم به تعمیق این باور کمک کرد:
«هرکار خوبی که از دستت بر می آید، در هر زمان ممکن و به هر کسی که بتوانی انجام بده.»
احساس خدمت در سال ۲۰۰۰ درست در همان زمان که اولین مبارزات انتخاباتی خودم را برای راه یافتن به سنا شروع کردم به من کمک کرد. این بار هم همین احساس به من کمک کرد تا تصمیم دشواری بگیرم و آن اینکه سنا را ترک گویم و مسئولیت وزارت امور خارجه را بپذیرم.
صبح که شد من هم تصمیم خودم را گرفته بودم. درخواست کردم یک بار دیگر با رئیس جمهور منتخب صحبت کنم. از تماس من خوشحال شد. قول داد که مستقیما به او دسترسی خواهم داشت و هر وقت لازم بود می توانم به طور خصوصی او را ببینم. اجازه داد همکارانم را هم خودم انتخاب کنم، البته پیشنهاداتی هم داشت.
پی نویس:
۶۶-Methodist Faith
