گزینههای دشوار-27
باب یک بار هم گفت همان تعداد امریکایی در ارتش خدمت می کنند که در بخش دیپلماسی حضور دارند.
من و باب از همان ابتدا متحد یکدیگر شدیم. در کنگره تلاش مشترکی را آغاز کردیم که بودجه امنیتی هوشمندتر باشد. در بسیاری از مباحثه ها پیرامون سیاستهای داخلی دولت، من و باب در یک سوی میز بودیم. ما از بروز جنگ سنتی بین وزارت دفاع و وزارت امور خارجه جلوگیری کردیم. در بسیاری از دولتهای قبلی این گونه جنگ ها باعث شده بود دولت مانند “داستان وست ساید”۱۹ به دو گروه کوسهها و جت ها تقسیم شود. ما جلسات مشترکی با حضور وزیران دفاع و امور خارجه داشتیم و در مصاحبهها کنار هم می نشستیم تا موضع واحدی در مسائل مرتبط با سیاست خارجی روز به نمایش بگذاریم.
در اکتبر سال ۲۰۰۹ در دانشگاه جرج واشینگتن۲۰ مراسم مشترکی برگزار کردیم. در این مراسم که به صورت بحث و گفتگو صورت می گرفت و از سوی شبکه تلویزیونی سی. ان. ان. پخش می شد از ما سوال شد که همکاری ما چگونه است. باب در پاسخ مطلبی گفت که همه را به خنده واداشت:
-”در اکثر دوران خدمت من، وزرای خارجه و دفاع حتی با هم صحبت هم نمی کردند. در واقع وضعیت شکل مطلوبی نداشت. خیلی خوب است که ما روابطی داشته باشیم که بتوانیم با هم حرف بزنیم … ما با هم هستیم و خیلی خوب با هم کار می کنیم. صریح بگویم که این وضعیت مبتنی بر تجربیات من به عنوان وزیر دفاع تغییر کرد که علاقمند بودم اذعان کنم وزیر امور خارجه سخنگوی اصلی سیاست خارجی ایالات متحده امریکا است. اگر کسی جرات چنین اعترافی را داشته باشد بقیه امور خود به خود سر جایش قرار می گیرد.”
تیم ما فهرست هولانگیزی از چالشهای فرا روی رهبری امریکا در جهان تهیه کرده بود. این فهرست زمانی تهیه شده بود که خیلی ها در داخل و خارج نسبت به افول و تضعیف رهبری امریکا متقاعد شده بودند.
اگر در آن روزها روزنامه ای را بر می داشتید و می خواندید یا به یکی از
اتاق های فکر واشینگتن پا می گذاشتید احتمالا این سخن را می شنیدید که “امریکا در حال افول است”. کمی بعد از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۸ شورای اطلاعات ملی۲۱ مرکب از گروهی از تحلیلگران و کارشناسان منصوب مدیر اطلاعات ملی گزارش تکان دهنده ای انتشار دادند. نام این گزارش
“گرایش های جهانی ۲۰۲۵: جهان تغییر یافته”۲۲ بود.
در این گزارش به تلخی پیش بینی شده بود که با ظهور رقابتهای جدید در جهان، با تحلیل رفتن منابع و افزایش دامنه بی ثباتی های گسترده نفوذ امریکا در حال افول است. تحلیلگران اطلاعاتی هم پیش بینی کرده بودند که قدرت نسبی اقتصادی و نظامی امریکا طی سالهای آینده رو به افول خواهد گذاشت و دنیایی که ما بعد از جنگ جهانی دوم در ساخت و دفاع از آن دخالت داشتیم با افزایش نفوذ اقتصادهای در حال ظهوری مانند چین، کشورهای صاحب نفتی چون روسیه و ایران و بازیگران فاقد حکومت و دولت مثل القاعده شکل دیگری پیدا خواهد کرد. آنها به طور غیرعادی با لحنی تند از این وضعیت به عنوان “انتقال تاریخی قدرت اقتصادی و ثروت از غرب به شرق” یاد کرده بودند.
کمی قبل از مراسم تحلیف رئیس جمهور اوباما، پرفسور پل کندی۲۳ مورخ [دانشگاه] ییل۲۴ مقاله ای در روزنامه وال استریت ژورنال۲۵ نوشت:
-”قدرت امریکا در حال اضمحلال است”
پرفسور کندی در بیان و تشریح انتقادی که در سالهای ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ زیاد شنیده می شد علت اضمحلال قدرت امریکا را بدهی های فزاینده، آثار اقتصادی رکود و گسترش امپریالیسم بیش از حد دامنه جنگ در عراق و افغانستان دانست.
پی نویس:
۱۹-West Side Story
20-George Washington University
21-National Intelligence Council
22-Global Trends 2025: A Transformed World
23-Paul Kennedy
24-Yale
25-Wall Street Journal